Het zal wat in de genen zitten zeker. Er zijn mensen die rustig kunnen genieten van al wat ze doen als ontspanning of vrijetijdsbesteding en er zeker niet van wakker liggen indien bepaalde zaken niet kunnen plaats vinden of naar een latere datum moeten verschoven worden. Misschien is dit de beste wijze van handelen daar er zich dan bijna nooit moeilijkheden voordoen. Wie zal het zeggen ?
Over genen gesproken, er zijn ook anderen die steeds maar in het gareel moeten kunnen lopen, waardoor ze dan wel eens in de problemen geraken, om dan later na heel wat spanningen en veel beslommeringen het 'genoegen' te smaken, als alles weer in de gewenste plooi valt. Waarschijnlijk is dat een verkeerde manier van doen. Wie weet het ?
Laat ons zeggen dat het enkelen van die laatsten waren die op het einde van het jaar 2003 het een klein beetje voelden kriebelen, om een nieuwe club te stichten en iedereen die wilde aansluiten, zeker bij hun eerste stappen in het niet altijd eenvoudig zoektochtgebeuren, met raad en daad bij te staan. Enkele weken later was de club, die dan nog geen naam had, 'verwekt' en terwijl de initiatiefnemers in 'blijde verwachting' waren, begonnen ze reeds met het in elkaar steken van hun eerste eigen zoektocht te Dendermonde. 184 deelnemers kwamen hen een hart onder de riem steken, velen spraken reeds van aan te sluiten en weldra kwam de....GEBOORTE.
Na een korte 'hazendracht' van minder dan twee maanden werd ons, u kunt het bijna niet geloven, een paardje wat zeg ik een paard geboren, we gaven het de naam die in Dendermonde klinkt als een klok nl. ROS BEIAARD.
Een geboortepremie hebben we niet gekregen. Iemand tastte in zijn zak, diepte er 25 € uit en met dat voorschot, wat hem later braafjes werd terugbetaald, kon worden aangesloten bij de Vlaamse Zoektocht Vereniging, het overkoepelend orgaan volgens wiens reglementen de meeste zoektochten worden ingericht.
en HOE HET GROEIDE...
Om alles wat geloofwaardiger te maken, voor wat betreft de naam van ons paard, waren er onmiddellijk al vier van de stichters die zich bereid verklaarden om het later te bestijgen, maar daar zullen ze moeten van afzien daar achter dit cijfer "4" in de kortste tijd een "0" moest worden geplaatst, voor wat het aantal leden betreft en we in de loop der volgende jaren daar nog graag een tweede "0" willen aan toevoegen. Laten we het Ros gewoon verder huppelen met zijn vertrouwde Heemskinderen en onszelf bezighouden met alles wat met zoektochten te maken heeft.
Onze eigen inrichtingen worden door het grootste deel van de zoektochters op prijs gesteld. We mogen bij iedere zoektocht die we inrichten, steeds de tevredenheid van onze deelnemers ervaren. Nieuwe inrichters steken de kop op en schijnen heel wat in hun mars te hebben.
Onze bestuursploeg heeft een stabiele vorm gekregen. Veel vergaderen vinden we met zijn allen overbodig. We zien elkaar regelmatig tijdens de zoektochten en maken dan van de gelegenheid gebruik om, zonder officieel gedoe maar met de beste bedoelingen in verband met de verdere uitbouw van de vereniging waarin we allen vrienden moeten zijn, van gedachten te wisselen. Zoektochtvereniging Ros Beiaard moet een glazen huis zijn. Eigenbelang mag er niet aan de orde zijn. Beginnelingen moeten in hun beginperiode op de hulp van de meer gevorderden kunnen rekenen, om zodoende stilaan uit te groeien tot volwaardige speurders, die met kennis van zaken veel genoegen kunnen beleven aan deze schone vrijetijdsbesteding.